Düşen para biriminin desteklenmesi ve bir miktar hasar yansıması gibi cansız ilk örnekler, hayal kırıklığı yaratacak şekilde tüm sistemi temsil ediyor
Yöntemsel olarak oluşturulan seviyeler de aynı derecede amaçsızdır; bu seviyeler, çok sayıda farklı renk şemasına rağmen hızla bıkkınlık noktasına alışır
Ancak Hades’in aksine, bu odalardaki yolunuz tek yönlü değildir, çünkü onları düşmanlardan temizledikten sonra geriye doğru ilerleyebilirsiniz
Karşılaştırıldığında, Web of Wyrd’in kavgacı tarzı dövüşü göreceli olarak parlak bir nokta, ancak çok az Geliştirici Upstream Arcade’in omuz üstü aksiyon roguelike’si, serinin tarzına sadık bir yorum anlamına geliyor ve Mignola’nın tavsiye ettiği hikaye çoğu zaman anlaşılmaz derecede bilgi ağırlıklı olsa da, oyunun sanat yönetmenliği Hellboy çizgi romanlarını oldukça iyi çağrıştırıyor
oyun-2
Ancak bu, temelde burada çalışmayan rogue benzeri bir temel üzerine inşa edilen Web of Wyrd’ü kullanmak için neredeyse yeterli değil Örneğin yukarıda belirtilen hasar yansıtma yükseltmesini ele alalım Ses performansları da özel olarak anılmayı hak ediyor Aynı zamanda çok derin ya da çeşitli değildir; en etkili saldırılarınız ya yakın dövüş düğmesine uzun basmak ya da yakın dövüş düğmesine dört kez kısa basmaktır Yanlış adımlar ve eksiklikler özellikle sinir bozucu çünkü Web of Wyrd’de çalışan, bundan daha iyi bir oyunda sergilenmeyi hak eden yetenekli insanların olduğu açık Bununla birlikte, geleneksel roguelike yapıya olan bağlılığı kesinlikle daha karışık sonuçlar doğuruyor Bu basit, kombo tabanlı bir beat-’em-up lite’dir; kritik vuruşlarla noktalanan bu oyun, profesyonel güreşçilerin birkaç bitirme hamlesini göstermek için ekranı tamamen parlak kırmızıya boyar – saçma, evet ama bazen eğlenceli Ayrıca neredeyse birbirinin aynı olan bu odalarda size yol gösterecek bir haritanın olmaması da yardımcı olmuyor Özellikle koşu odaklı yükseltmeler (roguelike’lara genellikle öngörülemezlik ve çekicilik kazandıran türden) ne çeşitli ne de ilginç (heyecan verici bir yana) Ve sadece yükseltmelerin kendisi ilham verici değil, aynı zamanda onları seçme şekliniz de kafa karıştırıcı Hellboy’un hafif bir koşuda tembellik yapmasının, üsteki sert patronunun ona ceza olarak birkaç şınav çekmesini sağlamasının bir faydası yok
Web of Wyrd’ün sunumu sadık ve etkilidir
Yüksek kontrastlı, hücre gölgeli görseller, Upstream’in önceki sürümü olan ölümsüz kovboy roguelike oyunu West of Dead’i anımsatıyor
Hellboy Web of Wyrd incelemesiHellboy Web of Wyrd’in keskin sanat yönetmenliği, sıcak ses performansları ve diğer açılardan çok karmaşık olan roguelike’de temel olsa da saçma olsa da başarılı dövüş mücadelesi Ve sık sık çıkmaz sokaklara ya da kilidini açmak için sinir bozucu derecede kaçırılabilir anahtarlar gerektiren kilitli kapılara çarpacağınız için çok fazla geriye doğru gideceksiniz Oyun ayrıca listelenemeyecek kadar çok sıkıntıyla dolu (örneğin, duraklatma menüsünde ‘Çık’ seçeneğini seçmeniz bile sıklıkla engelleniyor) Bu özel yükseltmeyi diğer iki farklı yükseltme yerine seçme seçeneğine sahip olmak yerine, seçiminiz basitçe üç yuvanızdan (yumruk, ateşli silah veya çekicilik) hangisine uygulayacağınızdır
Wyrd’in Hellboy AğıOyunun en bariz satış noktası, söylendiğine göre Hellboy’un yaratıcısı Mike Mignola ile yakın ortaklık içinde geliştirilmiş olmasıdır Her ne kadar Hellboy Web of Wyrd’in daha yakın perspektifi grafiksel bir kabalık dokunuşunu ortaya çıkarsa da, dramatik, zifiri karanlık gölgeler, doymuş renk sıçramaları ve keskin ama kaba hatlar, özellikle sürekli değişen ana üs The Butterfly House’da hareket halindeyken harika görünüyor Web of Wyrd’ün seviyeleri açıkça Hades’ten ilham alıyor; her bölge, kapılarla birbirine bağlanan bir dizi arenadan oluşuyor; bunların çoğu, hızlı bir sağlık takviyesi, yükseltme veya bir mağaza olsun, odalarının içeriğini belirten simgelerle işaretlenmiştir Bu seçimin ne gibi bir fark yaratacağı açık değil